طراحی مرکز هنرهای نمایشی سجنگ در کره جنوبی / استودیوی معماری Asymptote Architecture
طراحی مرکز هنرهای نمایشی ؛ استودیوی معماری نیویورکی Asymptote از طرح خود برای مرکز جدید هنرهای نمایشی در سجنگ ، کره جنوبی پرده برداری کرده است. آنها در مورد طرح خود با این عبارت تفسیر می‌کنند که ” ظهور و گسترش شهرها به عنوان مکانی برای نمایش رفعت و فرهنگ” را مورد تقدیس قرار داده اند.
معماران: Asymptote Architecture
موقعیت مکانی: سئول، کره جنوبی
شرکای طراحی: Hani Rashid, Lise Anne Couture
تیم طراحی:
Danny Abalos, Bika Rebek, Du Ho Choi, Hong Min Kim
مهندس سازه:
Knippers Helbig
معمار محلی: EGA Seoul
طراحی محوطه: Transsolar Inc.
مساحت:
۱۵۰۰۰٫۰ متر مربع
سال اجرای پروژه:
۲۰۱۳
تهیه عکاس:
Asymptote Architecture
این مرکز هنری طراحی شده است تا به طور پیوسته با بافت شهر ارتباط برقرار کند. مرکز هنرهای نمایشی بروکلین از دو سالن تئاترتشکیل شده است. برنامه طراحی ساختمان مرکز هنرهای نمایشی به این صورت بوده است که فضایی یکپارچه و واحد را ایجاد کند و به افراد اجازه می دهد که تجربه یک فضای داخلی اپیزودیک و قدرتمند را داشته باشند.
با توجه به گفته معماران، مفاهیم شهرسازی معاصر از طریق یک پوشش منحصر به فرد و متمایز بیان گردیده است. با مواجه با جنبه‌های مختلف سایت، معماری در جهت جذب حیات شهر و یادآوری تاریخچه آن برنامه ریزی شده است و با اشاره تلویحی به روح و ذائقه معماری سنتی محلی کره‌ای این کار انجام پذیرفته است.
سقف منحنی و ریاضیات دقیق در پاویلیونی که در نزدیکی آن قرار دارد نیز به کار برده شده است و این ایده در مقابل با سیستم مستحکم رواقی ساختمان‌های تندیس وارانه سنتی گذشته طراحی شده است تا در عین حال به عنوان بخشی از محیط اطراف در نظر بیاید.
مرکز جدید هنرهای نمایشی سجنگ ، یک نقطه مرکزی برای شهر ، یک فضای تجمعی برای تاریخ شهر ، اجراهای نمایشی و منظر شهری می باشد.
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
معماری و طراحی داخلی مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
معماری و طراحی داخلی مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
مرکز هنرهای نمایشی سجنگ
منبع: پویانو
در زمستان، این حجم نور با تندی آفتاب زمستانی به شیشه‌ها می‌خورد، در پاییز رنگ‌های اثر با رنگ‌های پاییز گاتینو پیوند می‌خورد. در بعد از ظهرها، با تابش نور غروب، «پاپا» همچون یک فانوس می‌درخشد.
این اثر قصد دارد مخاطبینش در جامعه را با یک تجربه ادراکی قوی مشغول کند. نیمکت چشمگیر آن عابران را به کند کردن سرعتشان و توقف و نشستن دعوت می‌کند تا یک حضور جمعی بیافریند و به‌تبع آن مجال مواجهه‌های اتفاقی با مناظری را ایجاد کند که در شرایط همیشه در حال تغییر ناشی از عبور نور در فضا بوجود می‌آیند. در این شرایط، این فضا آروزمند است تبدیل به فضایی شود که در آن گرایش معاصر به خصوصی کردن روابط اجتماعی – هرچند محلی و کوچک- برچیده شود.
“در این طرح معماری ملهم از پیچیدگی و زیبایی فرم‌های طبیعی است. در واقع از الگویی که برگرفته از فرم حرکت آب است استفاده شده است و گویی فضاهای این گالری بر اثر حرکت و سیالیت آب و فرسایش ناشی از آن ساییده و جلا داده شده‌اند. این تعامل جذاب میان معماری و طبیعت موجب بوجود آمدن توالی از فضاهای پویا به دنبال یکدیگر شده است.”
منبع: 
در طرح جامع مربوط به پارک المپیک، مرکز ورزشهای آبی درون آن قرار گرفته است. یک دسترسی پیاده به پارک المپیک از طریق پل شرقی- غربی (معروف به پل شهر استراتفورد) وجود دارد که در لبه‌ی جنوب شرقی پارک المپیک و در نزدیک‌ترین فاصله به شهر استراتفورد قرار گرفته است. این مسیر عابرپیاده دقیقا از مرکز محیط پارک عبور می‌کند و دروازه اصلی ورود به پارک محسوب می‌شود. تعدادی پل‌های کوچکتر مخصوص عابرین پیاده نیز سایت را به پارک المپیک متصل می‌کنند و از بالای کانال موجود می‌گذرند.
سالن استخر در قسمت بالایی جایگاه تماشاچیان و بوسیله سقفی بزرگ تعریف شده است. منحنی این سقف در طول محوری مشابه با خود استخرها قرار گرفته‌اند. فرم این سقف با توجه به خط دید ۱۷۵۰۰ تماشاچی که در زمان برگزاری بازی‌های المپیک در سالن حضور دارند، طراحی و ساخته شده است. یکی از ویژگیهای منحصر بفرد این سقف، استفاده از پوششی دو لایه است که هر کدام از آنها انحنای متفاوت و منحصربفرد دارند و سازه‌ای با قوس سهموی را شکل داده‌اند. سقف این قسمت از ساختمان مواج طراحی شده است تا تفاوتی در ظاهر حجم سالن استخر مسابقات و سالن پرش از سکو، ایجاد شود. برنامه‌ریزی‌های این مجموعه فراتر از توجه صرف به نمای سالن استخر بوده است و سقف سالن تا فضای بیرونی و روی پل امتداد پیدا کرده و ورودی اصلی مجموعه را شکل داده است که با اتمام بازی‌های المپیک مورد استفاده قرار خواهد گرفت. از لحاظ ساختاری، سقف در ۳ محل اصلی استوار شده است با فضای باز میان سقف و جایگاه تماشاچیان که از آن برای قرار دادن صندلی‌های اضافی در زمان برگزاری بازی‌های المپیک استفاده می‌شود و سپس در ارتباط با نمای شیشه‌ای زمانی که بازی‌های المپیک به پایان برسد.
چند نوع دسته ی اصلی برای فرش های پوست گاو وجود دارد و در هر دسته چندین زیر دسته از گونه ها، رنگ ها و حتی شکل های مختلف وجود دارد.
فرش های پوست گاو چهل تکه
پارک “تنوع زیستی” شرح نمایشگاه را به لنداسکیپ اطراف گسترش می دهد. در اینجا و در اطراف پارک ایستگاه های آموزشی تعبیه شده اند که تجربه ی بازدید کنندگان را از موزه با نشان دادن تعامل در زندگی واقعی بین گونه های گیاهی و جانوری افزون می کند. به دلیل ماهیت اجتماعی آتریوم خارجی موزه ، پارک به عنوان یک فضای قابل دسترس عموم برای ساکنان بومی طراحی شده است.
